Op 10 juni is het bij ons thuis pannenkoekendag.
Dit jaar is het voor het eerst anders dan anders.

Dit jaar is woensdag 10 juni de dag dat ik, precies tweeëntwintig jaar geleden, spontaan, gewoon gezellig, pannenkoeken ben gaat eten bij een vrouw die ik had leren kennen. Die datum viel toen ook op een woensdag.

Ik had haar online al veel gesproken, wat toen best bijzonder was, want niet heel veel mensen hadden in die tijd internet. Op een feestje van een groepje mensen die op dezelfde chat-server zaten had ik haar al eens gezien en gesproken, maar een echte afspraak hadden we eerder nog niet gehad.

Ze had al twee kleine kinderen, was net gescheiden, en had geen oppas. Dat maakte het wat lastig om met zijn tweeën ergens heen te gaan. Een eerdere afspraak voor een etentje in Groningen kon niet doorgaan, dus nodigde ze me uit om, gewoon voor de gezelligheid en zonder verdere bedoelingen, bij haar thuis te komen eten. Op de vraag wat ik lekker vond zei ik “pannenkoeken”. Dat kwam goed uit, want daar waren, zoals ik wel dacht, de kinderen ook wel gek op.

We waren beide niet op zoek naar een relatie, dus het was veilig. Omdat ik van ver moest komen en de volgende dag wel weer moest werken, hadden we afgesproken dat ik op de bank zou blijven slapen.

De kinderen gingen niet heel laat naar bed en daarna deden we samen even de afwas. Het was gezellig en het werd steeds gezelliger. Uiteindelijk heb ik niet op de bank geslapen. We belandden in bed en hadden samen een hele fijne nacht.

De volgende dag ging ik naar mijn werk en ’s avonds door naar huis. We hadden een lang telefoongesprek en besloten dat het leuk zou zijn als ik dat weekend zou komen logeren om gewoon gezellig iets te gaan ondernemen. Die vrijdagavond ben ik met een tasje kleding die kant op gegaan en ik ben gewoon nooit meer vertrokken. Na twee maanden heb ik de huur van mijn appartement opgezegd, hebben we onze huisraad bij elkaar geschoven en binnen een jaar was ik met mijn Drentse schone getrouwd. Later hebben we samen nog een dochter gekregen. Ik ben dus gezegend met drie geweldige kinderen, want ze zijn me allemaal even lief.

10 Juni, voor ons pannenkoekendag, vierden we dat we “verkering” kregen.

Afgelopen februari is mijn vrouw, na een gelukkig huwelijk van bijna 21 jaar, plotseling overleden. Dat maakt komende woensdag een zoete dag, maar wel met een bitter randje.

Toch gaan we het vieren!